K O E W E I T

Opp.: 17.818 km² (10/17 x België)    Inw.: 2,7 miljoen (2009)   (151 inw./km²)    Regeringsvorm: emiraat    Hoofdstad: Koeweit   Religie: islam

Koeweit is een klein olierijk op het Arabisch Schiereiland in Azië, aan de kust van de Perzische Golf en grenzend aan Saoedi-Arabië in het zuiden en Irak in het noorden.
Koeweit bestaat grotendeels uit woestijn met een gering hoogteverschil. Het klimaat is droog en heet. In het noorden liggen verschillende eilanden.

Politiek
Koeweit is lid van de Arabische Liga, een organisatie van 22 Arabische landen die in 1945 werd opgericht om samenwerking tussen de lidstaten te bevorderen en de gemeenschappelijke belangen te behartigen.

In 1914 erkende de Britse overheid Koeweit als een onafhankelijke overheid, zij het nog onder Britse protectie. In 1961 werd Koeweit volledig onafhankelijk. Inmiddels had de ontdekking van olie tot grote rijkdom geleid. Dit trok veel gastarbeiders aan, die evenwel geen staatsburgerschap konden verwerven.
Hoewel het land een bondgenoot was van Irak tijdens de Irak-Iranoorlog, werd het bezet en geannexeerd door Irak op 2 augustus 1990. De bezetting was het begin van de Golfoorlog van 1990-1991, waarin Koeweit op 26 februari 1991 door een internationale coalitie onder leiding van de Verenigde Staten werd bevrijd.
Na het conflict kreeg Irak een herstelbetaling opgelegd door de Veiligheidsraad van de VN.

Het staatshoofd is de emir, een semi-erfelijke titel. De emir benoemt de eerste minister, momenteel de kroonprins. Een ministerraad staat de eerste minister bij in zijn taak als regeringsleider.
Het parlement (met recht van initiatief), bestaat uit vijftig leden die worden verkozen voor vier jaar. Sinds 2005 zijn ook vrouwen stemgerechtigd en mogen ook zij gekozen worden: op 12 juni werd de eerste vrouwelijke minister benoemd.

Het zou nog tot 2010 duren voor de regerende Sabah-familie het stemrecht en de kandidaturen van vrouwen zou aanvaarden.
Het grote thema van de verkiezingcampagne van 2011 was trouwens de hervorming van het kiessysteem. Zowel progressieve kandidaten als moslimfundamenalisten wilden dat het aantal kiesdistricten tot vijf werd beperkt. Dat zou het voor invloedrijke families moeilijker maken zetels te 'kopen' door geld en gunsten uit te delen. Voorlopig zijn er vijfentwintig districten met elk twee zetels, te verdelen onder 253 kandidaten, van wie 28 vrouwen.
De meesten van de 29 hervormingsgezinde parlementsleden stelden zich opnieuw kandidaat. Vrouwenorganisaties publiceerden advertenties in de kranten om de vrouwen aan te moedigen te gaan stemmen: vrouwen maken immers 57 procent uit van het kiezerscorps van zowat 340.000 stemgerechtigde burgers. Leden van de veiligheidstroepen mochten niet stemmen. Ook de zowat twee miljoen buitenlandse werkkrachten hebben geen stemrecht.

Wordt vervolgd ...