|
|
V I E T N A M |
|
|
De oostelijke kustlijn van het Zuidoost-Aziatische schiereiland maakt deel uit van het land.
Vietnam wordt in het noorden begrensd door China, in het noordoosten door de Golf van Tonkin en het daarin gelegen Chinese eiland Hainan, in het zuidoosten door de Zuid-Chinese Zee, in het zuidwesten door Cambodja en in het noordwesten door Laos.
De noordelijke en westelijke gebieden van Vietnam worden overheerst door de bergen van de Annamese Cordillera (tot boven 2400 m). In dit gebied worden allerlei gewassen gekweekt, zoals rubber, koffie en thee, hoewel het gebied dun bevolkt is.
De riviertjes stromen van west naar oost en vormen vruchtbare delta's. Het zuiden van het Centrale Laagland is de alluviale vlakte van de Mekong.
Vietnam heeft een tropisch moessonklimaat.
Politiek
Na de val van het Franse garnizoen in 1954 werd Vietnam verdeeld in Noord-Vietnam en Zuid-Vietnam. De Vietnamoorlog (1957-1975) kwam voort uit de poging om communistische Vietcong-guerrilla's, actief in Zuid-Vietnam, te verslaan. Over het algemeen wordt aangenomen dat de Vietcong werden gesteund door de communistische Noord-Vietnamese regering.
De door de VS gesteunde overheid van Zuid-Vietnam kwam ten val in 1975 en het land werd herenigd in 1976.
In 1978 viel Vietnam Cambodja binnen. De Rode Khmer die daar aan de macht waren, hadden al verschillende keren Vietnam aangevallen om het oude Khmergebied Kampuchea Krom te heroveren. Vietnam bezette in 1979 geheel Cambodja en stelde een regering aan om dat land te besturen. Hierdoor kwam het evenwel tot een langdurige guerrillaoorlog.
De Vietnamese vriendschap met de USSR en de bezetting van Cambodja waren zowel de Verenigde Staten als China een doorn in het oog. De eersten waren bang voor een Sovjet-dominantie over Zuidoost-Azië, de tweede voelde zich bedreigd, tekortgedaan en omsingeld. In februari van 1979 viel China, volgens sommige bronnen met Amerikaanse goedkeuring, Vietnam binnen. Toen de Vietnamezen snel versterkingen aanrukten, sloot China al snel terug vrede.
Onder andere door de boycot van het westen brak er in 1985 hongersnood uit in Vietnam. In december 1986 besloot de communistische partij tot economische hervormingen om het land te redden van de algehele malaise.
In 1989 besloot Michail Gorbatsjov om de steun aan Vietnam drastisch te verminderen. Mede hierdoor trok Vietnam zich volledig uit Cambodja terug.
In 1992 mochten Amerikaanse bedrijven voor het eerst sinds de Vietnamoorlog kantoren openen voor het doen van onderzoek naar mogelijkheden voor handel met Vietnam. Ondertussen werd er trouwens al vanuit verscheidene Europese landen handel gedreven met Vietnam. In 1993 verklaarde de Amerikaanse president Bill Clinton dat de Verenigde Staten niet langer buitenlandse hulp aan Vietnam zouden tegenhouden. Vrijwel onmiddellijk gaven de Aziatische ontwikkelingsbank en de Wereldbank een lening van 304 miljoen US dollar. Op 11 juli 1995 herstelden de Verenigde Staten alle diplomatieke betrekkingen met Vietnam.
De Communistische Partij van Vietnam is de heersende partij. Er zijn geen wettelijke oppositiepartijen in Vietnam, hoewel een aantal onwettige groepen overzee in ballingschap leven, bijv. in Frankrijk en de Verenigde Staten. Zo heeft de Regering van Vrij Vietnam de verantwoordelijkheid opgeëist voor een aantal guerrilla-invallen in Vietnam, invallen die door de overheid als terrorisme worden beschouwd.
DE LEVENSLESSEN VAN KIM PHUC
"De tragedie van Vietnam en een foto hebben van mij een oorlogssymbool gemaakt. Maar mijn echte verhaal gaat over liefde. Door mijn verminkte lijf was ik ervan overtuigd dat geen man ooit van me zou houden. Maar ik kreeg wat ik niet voor mogelijk hield: een gezin. En dat is krachtiger dan eender welke bom".
Kim Phuc (44), wereldberoemd door de gruwelijke foto van het Vietnamees "napalmmeisje", is naar eigen zeggen eindelijk op haar best. Een liefhebbende man en twee prachtige zonen verder voelt ze zich dan ook perfect gecast als bezielster van het MILK-project, waarvoor fotografen uit de hele wereld hun mooiste beelden van Liefde, Vriendschap en Familie vastlegden. Op een van deze ontroerende foto's poseert Kim zelf met haar zoon Thomas.
"Mensen willen zich zo hard voorbereiden, als ze hun leven een wending willen geven. Eigenlijk is dat onzinnig. Zet gewoon de stap en geloof in jezelf".
De naam Phuc betekent geluk. Hoewel ze nog steeds heel veel pijn heeft van haar vele brandwonden en nog dagelijks geconfronteerd wordt met die lang vergeten oorlog, vertelt ze graag voor de duizendste keer hoe die foto haar leven heeft bepaald.
"Ik was een gelukkig kind tot op de dag dat die oorlog naar mijn dorp kwam. Mijn familie verborg zich drie dagen op de enige veilige plek, de pagode in de buurt. Daar rende ik in paniek samen met mijn neefjes de weg op. Plotseling was er overal napalm en werd ik gevangen in het vreselijke vuur. Mijn kleren, mijn huid, alles brandde. Dat was die 8ste juni 1972, toen Nick Ut, van Associated Press, mij op die weg fotografeerde.
Ik was ervan overtuigd dat er geen jongen ooit van mij zou houden of met mij zou trouwen vanwege mijn littekens. Ik ben al zeventien keer geopereerd geweest. Door de laatste operatie - in 1984 in Duitsland - kon ik mijn nek en schouder weer bewegen. Twee jaar later ging ik in Havana studeren. Daar ontmoette ik Toan, ook een Vietnamese student en hij werd verliefd op me. Toan masseeerde mijn littekens, leerde mij zwemmen in zee en onbevreesd kijken naar mijn spiegelbeeld. Hij bewees me dat echte liefde dieper gaat dan huid en haar".
De autoriteiten beperken zeer sterk het recht op vrije meningsuiting en religie. Ondanks verscheidene amnestiemaatregelen voor gevangenen blijven politieke dissidenten in de gevangenis. Meer dan 180 etnische Montagnards uit de centrale hooglanden zitten nog gevangen. Er blijven ook talloze berichten komen over doodstraffen en executies in Vietnam.
De Vietnamese autoriteiten hebben hun greep op het internet verstrakt. Providers moeten informatie doorgeven over de webgebruikers. De eigenaars van internetcafés moeten hun klanten bekendmaken. De klanten zelf moeten informatie doorgeven over websites die gekant zijn tegen de staat. De wet verbiedt dat internetgebruikers informatie verspreiden die "schadelijk is voor de nationale veiligheid of de openbare orde".
De autoriteiten beweren dat de controle van het internet noodzakelijk is om de gebruikers te beschermen tegen pornografie. Maar de sites die ze blokkeren, verwijzen naar welbekende dissidenten of hebben het over democratie en mensenrechten.
Hiv en de sociale gevolgen
Vietnam krijgt de hiv-epidemie niet onder controle en bestraft vooral de drugsgebruikers en sekswerkers die leven met het virus. Drugsgebruik en onveilige seks zijn een groot probleem. Op dit moment zouden meer dan 250.000 mensen leven met hiv -het op vier na hoogste aantal infecties van heel Azië. Van de nieuwe gevallen is maar liefst 40 % nauwelijks 15 jaar. De overheid heeft gesteld dat hiv in 2030 geen bedreiging meer mag vormen voor de gezondheid.
Er zouden in Ho Chi Minhstad alleen al zo’n 20.000 druggebruikers leven. Veel van hen doen ook aan sekswerk, om hun verslaving te bekostigen. De stad heeft twee gezichten: overdag is alles netjes en gaan de mensen naar kantoor, maar ‘s avonds, als ze van hun werk komen en de karaokebars en clubs opengaan, is het een ander verhaal.
De kleine nissen op het An Suong-viaduct bijvoorbeeld liggen vol met gebruikte heroïnespuiten, achtergelaten door mensen die hier op hun scooter kwamen en snel een shot hebben genomen. Het is niet de bedoeling dat toeristen deze kant van Vietnam te zien krijgen. Het land heeft nog altijd een overheidsafdeling ter 'Preventie van Maatschappelijk Kwaad', die zich richt op de bestrijding van drugsgebruik en sekswerk. Door deze praktijken als sociaal kwaad te bestempelen, blijft het taboe op hiv, dat ermee geassocieerd wordt, groot.
Iemand die betrapt wordt, moet naar een afkickcentrum, in feite een soort gevangenis voor druggebruikers. Van hulp is er geen sprake en de meesten hervallen dan ook vlug. Gelukkig zijn er organisaties die gratis hiv-remmers uitdelen. Volgens officiële cijfers zitten er nog 67.000 mensen in dit soort centra, waar ze vaak gedwongen moeten werken als therapie. Ondanks het feit dat bijna 1 op de 3 drugsgebruikers hiv-positief is, zijn er geen condooms beschikbaar en daardoor verspreidt het virus zich zelfs in deze centra.
In 2011 richtten een aantal vrouwen Cat Tuong Flower op, een organistie voor medesekswerkers, om zichzelf beter te beschermen dus. Ze verzorgen communicatietraining, zodat mensen beter voor zichzelf kunnen opkomen. Daarnaast geven ze voorlichting over anticonceptiemiddelen en zorgen ze ervoor dat mensen de juiste zorg krijgen. Eerst was het moeilijk om het vertrouwen te krijgen van de lokale autoriteiten. De buurt was bang dat het een slechte invloed zou hebben op de kinderen wanneer er steeds sekswerkers en verslaafden zouden komen. Maar zij zijn altijd heel transparant geweest over wat ze doen.
Tran Thi Nga!
Mensenrechtenverdedigster Tran Thi Nga werd bijna 2 jaar geleden opgepakt voor haar deelname aan een protest. Ze werd in de gevangenis aangevallen -waarschijnlijk in opdracht van de gevangenisdirecteur.
Tran Thi Nga is arbeids- en landrechtenactivste. Ze ging in 2017 de straat op om de overheid op te roepen maatregelen te nemen na een grote milieuramp in 2016 waarbij een staalfabriek gif dumpte in de zee. Ze kreeg negen jaar cel en vijf jaar huisarrest omdat ze propaganda tegen de staat zou verspreiden.
In de gevangenis werd ze meermaals in elkaar geslagen door medegevangenen. Ze dreigden haar zelfs te vermoorden. De gevangenisautoriteiten willen haar hiermee waarschijnlijk straffen. Ook mag ze geen bezoek ontvangen omdat ze geen bekentenis wil afleggen.
Mensenrechtenverdedigster gearresteerd!
De prominente mensenrechtenverdedigster Nguyen Thuy Hanh werd op 7 april 2021 gearresteerd. Ze wordt verdacht van “verzet tegen de staat van de Socialistische Republiek Vietnam” en riskeert hierdoor tot 20 jaar gevangenisstraf.
Nguyen Thuy Hanh richtte het 50K-fonds op dat families van gedetineerden die onterecht vastzitten in heel Vietnam steunt.
Vietnamese gevangenissen zijn overbevolkt en voldoen niet aan de internationale minimumstandaarden. Het is een schertsvertoning dat Nguyen Thuy Hanh geviseerd wordt voor haar humanitair werk. Daarvoor zou ze gevierd moeten worden en niet bestraft.
Stop de executie van Nguyen Van Chuong!
Op 4 augustus werd de familie van Nguyen Van Chuong gevraagd om zich binnen drie dagen aan te melden bij een volksrechtbank van Haiphong in Vietnam om regelingen te treffen om zijn stoffelijk overschot te ontvangen na zijn executie. Familieleden konden hem op 14 augustus in de gevangenis bezoeken. Hij bevestigde toen dat hij op de hoogte was gebracht over de beslissing om zijn doodstraf uit te voeren. Hij kreeg daarbij geen datum.
Nguyen Van Chuong (40), een arbeider uit het noorden van Vietnam, werd na een oneerlijk proces, hoofdzakelijk op basis van een 'bekentenis' die volgens hem werd verkregen na foltering tijdens politieondervragingen, samen met twee anderen veroordeeld voor diefstal en de moord op een politieagent in juli 2007. Twee getuigen die aangaven dat hij zich op 40 km bevond van de plaats van de moord zeiden dat de politie fysiek geweld en bedreigingen heeft gebruikt zodat zij hun getuigenissen zouden intrekken.
Nguyen Van Chuong zit sinds 2008 in de dodencel. Hij ontkent de aanklachten en heeft in brieven aan zijn familie geschreven dat hij, toen hij bij de politie in hechtenis zat, gefolterd en mishandeld werd om hem de moord te doen 'bekennen'. Hij zei dat hij werd uitgekleed, opgehangen en geslagen tijdens de ondervraging door de politie. De autoriteiten hebben deze bewering naar verluidt ontkend.
De Vietnamese autoriteiten moeten ervoor zorgen dat de executie van Nguyen van Chuong niet doorgaat en een onafhankelijk en onpartijdig onderzoek instellen naar de aantijgingen van foltering en andere mishandeling van Nguyen van Chuong.
Dang Dinh Bach
Dang Dinh Bach kreeg 5 jaar cel voor “belastingontduiking” nadat hij streed voor een gezond milieu. Meerdere milieuactivisten zijn in Vietnam aangeklaagd voor belastingontduiking, een tactiek van de autoriteiten om hen het zwijgen op te leggen.
Advocaat Dang Dinh Bach wijdt zijn leven aan het verbeteren van de gezondheid van mensen in Vietnam. Zijn organisatie, het Law and Policy of Sustainable Development Research Center (LPSD), nam als eerste in Vietnam gerechtelijke stappen tegen de overheid en bedrijven voor hun ernstige overtredingen op vlak van milieu en volksgezondheid.
Het LPSD strijdt onder meer tegen het illegaal storten van pesticiden en het verhoogde risico op kanker door industriële vervuiling. Via het LSPD leerden gemeenschappen meer over hun rechten.
Maar in juni 2021 werd Bach gearresteerd, kort na de geboorte van zijn zoon. De rechtbank weigerde Bachs verdediging te horen en de openbare aanklager gaf geen bewijsmateriaal vrij. Nu zit Bach in slechte omstandigheden gevangen.